Swój początek ju-jitsu sportowe w naszym regionie miało już w 2001 roku gdzie w gimnazjum w Humniskach założono sekcje ju-jitsu sportowego. Założycielami byli ówczesna pani dyr. Gimnazjum Małgorzata Woźniak i mgr Andrzej Kędra nauczyciel wychowania fizycznego. Zajęcia prowadzone w gimnazjum w Humniskach cieszyły się bardzo dużą popularnością u uczniów naszego gimnazjum. Zawodnicy naszej sekcji zaczęli starować w zawodach i zdobywać najwyższe trofea. Aby rozwinąć i zwiększyć dostępność dla wszystkich chętnych uprawiania ju-jitsu sportowego postanowiono we wrześniu 2006 roku w Brzozowie założyć Brzozowski Klub Sportowy Ju-Jitsu, który miał na celu skupienie wokół siebie dzieci i młodzieży z całej gminy Brzozów. Na zajęciach adepci poznają nową formę ruchu i spędzania wolnego czasu jak również są uczeni: sumienności, szacunku dla starszych a także samokontroli i samooceny samego siebie. Uczestnictwo w zajęciach prowadzi do poprawy sprawności fizycznej, odporności psychicznej i radzenia sobie z tymi problemami. Udział w zajęciach prowadzi również do poprawy i korekty wad postawy ciała. Uczniowie poznają tajniki ju-jitsu tzn. przewroty, pady, uderzenia, kopnięcia, bloki, dźwignie, rzuty, trzymania i duszenia. Dużą wagę przywiązujemy do samoobrony, gdzie dzieci i młodzież uczy się obrony przed różnymi rodzajami ataków.
Za jednego z twórców i założycieli ju-jitsu uważa się japońskiego lekarza AKIYAMA SHIROBEI YOSHINTAKA, który podróżował po Indiach i Chinach zgłębiając wiedze z zakresu medycyny i sztuki walki wręcz. Po powrocie z Chin stwierdził, że rodzime systemy walki nie są wystarczająco skuteczne, zaczął je modernizować i udoskonalać. Pomogła mu w tym wiedza lekarska z zakresu anatomii i fizjologii człowieka. Jemu też przypisuje się, że jest twórcą znanej doktryny filozoficznej stosowanej w ju-jitsu „ ustąp, aby zwyciężyć. Nauczanie ju-jitsu odbywało się w licznych klanach, szkołach z surowymi zasadami tajemnicy nauczania pod kierunkiem doświadczonych nauczycieli. To powodowało, że ówczesne ju-jitsu rozwijało się jedynie wśród wyższych warstw społecznych. Zatem zaczęły rozwijać się różnego rodzaju szkoły ju-jitsu. Do najważniejszych z nich można było zaliczyć: Takenouchi-Ryu, Kito-Ryu i Jikishin-Ryu, Kyushin-Ryu, Yoshin-Ryu, Sekiguchi-Ryu, Shibukawa-Ryu.
SZKOŁA TAKEOUCHI-RYU zalicza się do najstarszych japońskich szkół walki wręcz zbliżonych najbardziej do ju-jitsu. Została założona w pierwszej połowie XVI w. przez Takenouchi Hisamori. Prawdopodobnie szkoła ta zapożyczyła wiele technik od starego sumo. Według legendy, Takenouchi został zainspirowany przez mnicha - wojownika Yamabuchi, który prawdopodobnie pokazał mu pięć technik obronnych i nauczył go posługiwania się krótką bronią w walce z długim orężem. Na podstawie tych technik Takenouchi miał stworzyć system walki zwany „kogusoku”, jako metodę walki mieczem, w której główny nacisk kładzie się na obronę. Inne źródła podają, że w tej szkole nauczano specjalnej techniki chwytania zwanej także „kogusoku”, różniącej się nieco od ju-jitsu. Takenouchi-Ryu jest uznawana za pierwszą szkołę walki najbardziej zbliżoną do ju-jitsu, mimo iż istniały wcześniej inne szkoły walki wręcz, które jednak odbiegały bardziej od sztuki ju-jitsu. Kontynuatorami jej byli między innymi: Kaji Yano, Shiktaro Takano, Katara Imei I Hirosabura Oshima.
SZKOŁY KITO-RYU i JKISHIN-RYU powstały w połowie XVII w. Jednym z pierwszych założycieli „Kito” był Fukuno Shichiroyeman, natomiast twórcą drugiej był Terada Kanyeman. Na temat współpracy tych mistrzów istnieje wiele poglądów. W niektórych manuskryptach podaje się mistrza Fukuno jako nauczyciela Terady, a w innych odwrotnie. Ich szkoły są zaliczane do najstarszy, dających początek ju-jitsu. W szkole Kito-Ryu praktykowane były techniki Koshiki-No-Kata, przestarzałe, już nie stosowane. W tej szkole opracowano specjalne rzuty, które mogły być wykonywane na przeciwniku ubranym w zbroje. W roku 1883 sam prof. Jigoro Kano (jeden z prekursorów ju-jitsu i założyciel judo) otrzymał świadectwo ukończenia tej szkoły.
SZKOŁA KYUSHIN-RYU założona została przez Inugami Nagukatsu. Szkołę tę uważa się jako odgałęzienie Kito-Ryu. Działalność jej przypada na pierwszą połowę XVIII w. Jako jednego z twórców Kyushin-Ryu uważa się Gumbei’a Inugami. Kontynuatorem tradycji tej szkoły był mistrz Yazo Eguchi. Gumbei, pobierał on nauki od mistrza Takino Hachinosuke (kontynuatora szkoły Kito-Ryu).
SZKOŁA YOSHIN-RYU założona została około 1680 r. Początki powstania jej nie zostały dokładnie zbadane i wyjaśnione. Wiedza jest w wielu przypadkach oparta na przypuszczeniach i starych zapiskach z ksiąg japońskich . Prekursorem tego kierunku był Akyama Shirobei Yoshitak z Nagasaki. Ten styl walki kontynuował mistrz Hikosuke Totsuka, był on uważany za jednego z najwybitniejszych indywidualności w ju-jitsu. Innym znanym mistrzem był Atayemon Iso. W szkole Yoshin-Ryu ćwiczono również, „bo-jitsu” tj. walkę kijem i „ken-jitsu”, czyli walkę mieczem.
SZKOŁA SEKIGUCHI-RYU, którą założył Sekiguchi Jushin oraz szkoła Shibukawa- Ryu, którą założył Shibukawa Bangoro, są to dwie szkoły ściśle ze sobą współpracujące w zakresie rozwoju ju-jitsu. Niektóre japońskie szkoły ju-jitsu uczyły nie tylko walki wręcz, lecz posługiwania się różnego rodzaju bronią, a mianowicie: katana (miecz długi), namorigatana (miecz krótki), manriki kusari (łańcuch z ciężarkiem), gama kusari (łańcuch z kosą), tanto (długi nóż), daito (sztylet), shuriken (wirujące gwiazdki), shaken (przedmioty do rzutu), nawa (sznur).